เคยอ่านเจอโรคกลัวที่แคบ และคิดว่าเป็นใครก็คงชอบที่กว้างๆ จิตใจจะได้ปลอดโปร่ง สบาย ไม่อุดอู้ แต่ทฤษฎีนี้ใช้ไม่ได้กับแมว โดยเฉพาะ โกเมส แมวคุณชาย ที่อยู่ติดบ้านแบบกลัวการออกไปไหน กลัวคนแปลกหน้า กลัวที่กว้างที่แปลกตา แต่วันนี้ Cat club จะพาคุณชายออกจากเซฟโซน
คุณชายนั่งอยู่ในกระเป๋านานมาก หน้าตาไม่ได้นึกสนุกกับพวกเราที่เรียกคุณชายให้ออกมาเดินเล่นบนหญ้า หน้าตาไม่เข้าใจโลกว่าจะอยากให้ชายทำอะไรนักหนา โกเมสนั่งนิ่งในกระเป๋าอย่างนั้น รอจนกว่าทุกคนจะเลิกสนใจแล้วไปทำอย่างอื่นกัน แล้วชายก็นั่งสะสมความกล้า เพื่อเอาชนะความกลัวของตัวเอง จนกระทั่ง…
เวลาผ่านไปสัก 2 ชั่วโมง จนทุกคนเริ่มไปทำอย่างอื่น เลิกสนใจคุณชาย นั่นแหละนาทีที่คุณชายยอมแหย่ขาออกมาสู่โลกกว้าง
โกเมส แมวคุณชาย ที่มักเดินอย่างสง่างามในบ้าน ตอนนี้กลายเป็นแมวคุณชายสายย่อ ที่เดินย่องๆ สำรวจสนาม ใจนึงก็กลัว ใจนึงก็สนุกตื่นเต้น ไม่รู้ยังไงเลยเดินย่อๆ จนหน้าท้องแตะยอดหญ้า โกเมสเดินสำรวจสนามสักพัก ก็ย่องกลับเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม แล้วเย็นนั้น คุณชายก็ไม่ยอมออกมาเดินเล่นบนสนามอีก ได้แต่นั่งน้ำตาซึมอยู่ในกระเป๋ารอแต่จะกลับบ้าน ก็เลยได้รูปหลักฐานความกล้าหาญของคุณชายสายย่อมาเท่านี้ คราวหน้าลองใหม่นะโกเมส
เวลา คงจะช่วยให้คุณชายหายกลัวได้สักวัน เพราะ “แมว” ไม่ใช่สัตว์ขี้ขลาด แต่แค่ชอบจะอยู่ใน Cat zone ของตัวเองมากกว่าเท่านั้นเอง คงเหมือนคนที่มี Comfort zone ที่แม้จะไม่หวือหวา ตื่นเต้น แต่ก็สบายใจ เพราะเป็นที่ๆ คุ้นเคย มั่นใจว่าการอยู่ที่นี่ จะมีที่ยืนและมีรูมให้ความไม่สมบูรณ์แบบของตัวเองแน่นอน
ระหว่างทางกลับบ้าน คุณชายนั่งเงียบกริบในกระเป๋า พอถึงบ้านก็กระโดดออกจากกระเป๋าเดินอย่างสง่างาม ไปนั่งที่ประจำกล่องเล็กๆ ของตัวเองอย่างสบายใจ แค่นี้สินะที่ต้องการ ความสุขของแมว
aorcatclub 
ใส่ความเห็น