ความรักที่ไม่ต้องครอบครอง

“พี่เขาไปเจอเก้าตอนเล็กมากๆ แม่มันคาบมาวางไว้แล้วหายไป คิดว่าอาจจะถูกรถชน พี่เขาไม่เคยเลี้ยงแมวเล็กขนาดนั้น คิดว่าถ้าเลี้ยงเองคงไม่รอดแน่ เขาเลยฝากให้เปิ้ลช่วยเลี้ยง”

เปิ้ลเรียกเขาว่าเก้าเฉยๆ เรียกง่ายดี หลังจากรับเก้ามาอยู่ที่ร้านเปิ้ล เราก็ประคบประหงม เลี้ยงกันเหมือนเลี้ยงเด็กทารก ต้องใช้ขวดนมของลูกแมวเพื่อป้อนนมแพะ ตอนมาใหม่ๆ เก้าร้องดังมาก พอให้กินนมก็กินใหญ่เลยคงจะหิวมาก เก้าเป็นแมวเลี้ยงง่าย กินอิ่มก็นอนหลับ ตอนแรกให้กินทุกชั่วโมง เขากินไม่เยอะ หิวก็ตื่น เปิ้ลก็เลยลองให้เขากินให้เยอะขึ้น จะได้อิ่มนอนหลับนานๆ กว่าจะทำได้ก็ 2 วัน เก้านอนเก่ง บางทีต้องปลุกมากินนม

พอเลี้ยงได้เดือนที่ 2 ก็ให้เก้าลองกินอาหารแมวเปียกผสมนม ตอนแรกเขาไม่กิน เราก็เลยต้องจับใส่ปาก แต่พอกินเป็นแล้ว ทีนี้เก้าไม่ดูดนมจากขวดนมอีกเลย กินแต่อาหารแมวเปียก เปิ้ลก็ดูแลเก้าได้ระยะนึงเราคอยส่งรูป line ไปให้พี่ที่ร้านอาหารเค้าดู ตอนแรก พี่เขาบอกว่าอยากเลี้ยงแมวเอาไว้จับหนู เปิ้ลฟังแล้วไม่ค่อยอยากคืนลูกแมวให้เลย เพราะไม่คิดว่าแมวจะต้องมีหน้าที่จริงจังขนาดนั้น แต่พอเอากลับไปจริงๆ พี่เขาก็รักเก้ามาก ไม่ได้เลี้ยงไว้จับหนูอย่างที่ว่า แต่ให้เก้ามานั่งเล่นที่เคาน์เตอร์ ทำหน้าที่เป็นพนักงานต้อนรับประจำร้านบ้าง ช่วยทำบัญชีบ้าง ใครมาจ่ายตังค์ก็ลูบหัว เอ็นดูเก้าทุกคน”