“เราใช้เวลากว่า 7 ปี ตามจีบแมวตัวนี้ “พลอย” แมวไทยสวยดุที่เราไปขอเล่นด้วยทุกวันไม่หยุด ด้วยใจที่แอบหวังว่าจะได้เป็นเพื่อนสนิท คิดเลยไปว่าคงได้เป็นคนสำคัญของพลอยได้ในสักวัน”
พลอยเป็นแมวไทยผสมสามสี แต่จะหนักไปทางสีขาว เป็นแมวเจ้าที่อยู่ประจำที่ร้านรับทำเบาะ หมอน ม่าน ข้างออฟฟิศในซอยสายลม เรามักใช้เวลาช่วงพักเที่ยงและเย็น ไปเล่นด้วยอย่างจริงจัง ได้แผลมาก็มาก แต่ไม่เคยกลัวหรือล้มเลิก จนเพื่อนๆ พากันสงสัยว่าจะไปชอบอะไรนักหนากับแมวตัวนี้ มีเสียงเม้าส์ดังมาให้ได้ยินเป็นระลอกๆ
“ไม่เห็นจะน่ารักเลย หน้าตาธรรมดาจะตาย ดุก็ดุ นี่ก็ไปเล่นด้วยอยู่ได้ ยอมให้มันข่วนมันตบสารพัด ไม่เห็นจะมีวี่แววว่ามันจะสนิทสนมด้วยตรงไหน แมวอะไรจะหยิ่งปานนั้น นึกว่าเป็นแมวนางงามหรือไงกัน เชอะ” แล้วก็ไม่มีใครอยากเล่นกับพลอยเลย ยกเว้น เราเอง
ถึงพลอยจะไม่ได้เป็นแมวมีพันธุ์ และไม่ได้มาจากแมวสายเจ้าแต่อย่างใด แต่พลอยก็มีท่วงท่าสง่างามราวกับเป็นแมวนางพญา เห็นอย่างนี้ถึงบทจะขี้เล่นขึ้นมาพลอยก็น่ารักเอามากๆ แต่พอองค์นางพญาลงหน้าจะเหวี่ยงขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์มาพร้อมกงเล็บพิฆาต
พลอยไม่ได้เหวี่ยงเฉพาะกับคนแปลกหน้าหรอกนะ กับพี่เจ้าของร้าน ซึ่งเป็นเจ้าของพลอยก็ไม่วายบ่นถึงนิสัยถือตัว ขี้รำคาญของมัน
“วันนั้นมันตบพี่แรงมาก พี่เลยบอกมันให้เก็บเสื้อผ้าไปอยู่ที่อื่นเลย ถ้าจะดุขนาดนี้ ไม่รู้จะรำคาญอะไรนักหนาก็เล่นด้วยดีๆ เอ้อ แมวอะไร”
พี่เขาบ่นให้ฟังอีกยาว แต่พลอยกับพี่เจ้าของร้านก็ไม่เคยจากกันไปไหน พี่เขาย้ายร้านก็พาพลอยไปด้วย ทั้งสองก็ทะเลาะกันและรักกันเหมือนเดิม จะมีก็แต่เราที่ไม่เคยได้เจอพลอยอีกเลย
หลังจากพี่เขาย้ายร้านพร้อมกับพลอยไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ เราเองก็ย้ายที่ทำงาน เราคิดถึงพลอยเสมอ ไม่รู้ทำไมถึงชอบแมวตัวนี้ ทั้งๆ ที่มันฝากรอยข่วน รอยกัดไว้มากมาย นึกสงสัยอยู่ตลอดว่ามันจะเป็นแมวคุณยายที่ขี้บ่น ขี้รำคาญไปถึงไหนแล้ว จะมีใครใจกล้าไปเล่นด้วยบ้างรึป่าว จนเมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้ว เราได้เจอพี่เจ้าของร้านโดยบังเอิญ พี่เขาก็เลยได้บอกข่าวพลอย
“พลอยตายแล้วนะ มันแก่ตายอยู่ที่บ้านพี่นั่นแหละ มันเป็นหวัดก่อน แล้วร่างกายก็ไม่ไหวตายไปในที่สุด พลอยเป็นแมวแข็งแรง ไม่ค่อยเป็นอะไร แต่คราวนี้มันเป็นหนัก แก่แล้วด้วยอายุน่าจะ 15 ปีได้ ก่อนหน้านั้น พี่ก็เอาลูกแมวมาเลี้ยงเป็นเพื่อนด้วยตัวนึง พลอยก็ไม่ว่าอะไร ไม่รำคาญใส่เหมือนเมื่อก่อน พลอยเป็นคุณยายแมวที่ใจดีน่ารัก ใจเย็นขึ้นเยอะ ไม่ดุเหมือนก่อน” พี่เจ้าของเขาว่างั้นนะ เราก็ไม่เห็นด้วยตาหรอก
นี่เป็นเรื่องราวของพลอย เรื่องราวของแมวที่อยู่ๆ ก็มาผูกพันกับเราซะมากมาย ก่อนจะแยกย้ายและจากไป…
หลังจากที่ Cat club มีแขกแวะเวียนมาเล่าเรื่องแมวให้ฟัง เราเลยขอยกตอนนี้ให้กับแมวเพื่อนเก่า “พลอย” เพื่อเป็นที่ระลึกถึงความสัมพันธ์ที่ไม่มีรูปแบบ ไม่ต้องเป็นเจ้าของ แต่ก็มีความผูกพันกันอยู่ในใจ จากไปแล้วก็ยังหาทางฝากพี่เขามาบอกข่าวให้รู้จนได้ คล้ายจะเป็นการบอกลา รูปถ่ายพลอยในเรื่องนี้ เป็นรูปที่ถ่ายด้วยกล้อง Lomo ร่วม 10 มาแล้ว เบลอบ้าง ไม่โฟกัสบ้าง หวังว่าพลอยคงไม่ถือสานะจ๊ะ ลาก่อนพลอย เราอาจจะได้เจอกันอีกก็ได้ใครจะรู้จริงมั้ย รักพลอยเสมอนะ
fbq(‘track’, ‘ViewContent’);
aorcatclub 
ใส่ความเห็น